Ελεύθεροι και πολιορκημένοι...
«Τραυματιμός με μαχαίρι 14χρονου Αφγανού από άντρα με στολή παραλλαγής εντός του λιμένα Πατρών...», «Αφγανοί επιτέθηκαν με πέτρες εναντίον περιπολικών της αστυνομίας...», «Δύο πρόσφυγες χτυπήθηκαν με σιδηρολοστό...». Αυτά είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες επεισόδια που δημιουργούνται μεταξύ Αφγανών και αστυνομικών αρχών καθώς και μεταξύ των προσφύγων ( οι διαμάχες μεταξύ Αφγανών και Σομαλών είναι συχνό φαινόμενο). Η Πάτρα αποτελεί διαμετακομιστικό σταθμό των λαθρομεταναστών. Καθημερινή είναι η εικόνα ομάδων αφγανών στο λίμανι, από όπου προσπαθούν να κρυφτούν στην καρότσα κάποιας νταλίκας, προκειμένου να μπορέσουν να φύγουν προς την Ιταλία και από εκεί στη Γαλλία ή στην Αγγλία. Τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια, η γαλλική εφημερίδα Le Monde αφιερώνουν ρεπορτάζ για τους Αφγανούς και παρουσιάζουν την Πάτρα μέσα από τον καταυλισμό της. Προβάλλεται η άσχημη εικόνα της πόλης με τους 3000 περίπου μετανάστες και φυγάδες που ζούν στο μεγαλύτερο καταυλισμό μεταναστών της χώρας, δίπλα στο λιμάνι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Αφγανοί πρόσφυγες είναι το θέμα της συντήρησης, διαβίωσης και στέγασης. Πριν μερικά χρόνια, υπήρχε ένας μικρός καταυλισμός στον παλιό σταθμό τρένων, όπου βρίσκεται απένατι από το λιμάνι. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Αφγανούς αυτοσχέδιος καταυλισμός σε οικόπεδο στην περιοχή της Αγυιάς. Ζουν σε παραπήγματα φτιαγμένα από χαρτόνι και πλαστικό. Δεν έχουν ούτε νερό, ούτε τροφή, ούτε ηλεκτρικό και ούτε τα βασικά αγαθά. Στον καταυλισμό δεν τηρούνται οι στοιχειώδεις όροι υγειηνής, με αποτέλεσμα να εγκυμωνεί κίνδυνος μετάδοσης σοβαρών ασθενειών. Μάλιστα, δεν παέι καιρός που τοπικά δημοσιεύματα έγραφαν ότι εμφανίστηκαν κρούσματα φυματίωσης και ελονοσίας. Στον καταυλισμό των αφγανών όχι μόνο δεν τηρούνται οι όροι υγειηνής αλλά και ούτε οι κανόνες ασφάλειας. Και για του λόγου το αληθές, στις 21 Ιανουαρίου 2009 πυρκαγιά ξέσπασε στον καταυλισμό απειλώντας τόσο τις ζωές των μεταναστών όσο και τις γύρω περιουσίες των κατοίκων της περιοχής.
Από την πλευρά του το κράτος, έχει εγκαταστήσει κλιμάκιο των γιατρών χωρίς σύνορα, οι οποίοι παρέχουν ιατρική φροντίδα και ενημερώνουν τους μετανάστατες για τους κινδύνους που διατρέχουν. Μη Κυβερνητικές οργανώσεις, ο δήμος Πατρέων και η μητρόπολη Πατρών ενισχύουν καθημερινά τους πρόσφυγες με παροχή τροφίμων και διοργάνωση συσσιτίων. Η κατάσταση όμως χρήζει την άμεση παρέμβαση του κράτους για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Οι κάτοικοι της περιοχής είναι αγανακτησμένοι, δεν τους θέλουν στην περιόχη τους, φοβούνται για την υγεία των ίδιων και των παιδιών τους. Άλλοι πάλι φοβούνται να κυκλοφορήσουν αφού σχεδόν κάθε βράδυ ξεσπούν συμπλοκές μεταξύ Αφγανών, σε σημείο όπου βγαίνουν και μαχαίρια. Δεν είναι λίγοι οι Πατρινοί που θέλουν οι αφγανοί πρόσφυγες να φύγουν, να επιστρέψουν πίσω στη χώρα τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται εφικτό. Το θέμα της απέλασης δεν ισχυεί γιατί αφενώς η Τουρκία δεν τους δέχεται πίσω αθετώντας την συμφωνία που έχει υπογράψει και αφετέρου η κατάσταση της χώρας τους καθιστά ανέφικτη την απελασή τους.
Το κράτος, όπως φαίνεται προσπαθεί να προτείνει λύσεις, αρκετές απόψεις έχουν πέσει κατά καιρούς στο τραπέζι... Μια από τις πρώτες λύσεις που προκρήθηκαν από την υγεσία του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν η αύξηση του προσωπικού του λιμεναρχείου, η προμήθεια των Λιμενικών αρχών με ανιχνευτές και η ενίσχυση της περίφραξης του λιμανιού στα πλαίσια του ISPS. Πέρα από αυτά τα μέτρα αντιμετώπισης, προστέθηκαν οι συχνές περιπολίες της αστυνομίας καθώς και ο σταθμός υποδοχής των αφγανών προσφύγων στο Δρέπανο, στην περιοχή του Ρίου. Πάντως, η περίφραξη του λιμανιού με συρματόπλεγματα και η συνεχής περιπολία των αστυνομικών φαίνεται πως φέρει αποτελέσματα καθώς σύμφωνα με τους αστυνομικούς δεν μπορούν οι Αφγανοί πρόσφυγες να πλησιάσουν στο λιμάνι. Από την πλευρά όμως των μεταναστάτων φαίνεται πως δεν τους πτοεί η απομακρυνσή τους από το λιμάνι αφού πλέον βρίσκονται στο Νέο Δρόμο, προσπαθώντας να καταφέρουν από εκεί να μπουν κρυφά σε κάποια νταλίκα.
Η μετακίνηση και η εγκατάσταση των αφγανών στο Δρέπανο, προκαλέι της αντιδράσεις τόσο του Δημάρχου του Ρίου όσο και των κατοίκων της περιοχής. Την ίδια ώρα, και οι κάτοικοι στην περιοχή της Αγυιάς αντιδρούν, διαμαρτύρονται, επιθυμούν να τους διώξουν, να εγκατασταθούν σε καταυλισμό στο Ρίο. Η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο, είναι ένας φαύλος κύκλος, από την μια οι κάτοικοι της Αγυιάς που επιζιτούν οι Αφγανοί πρόσφυγες να μετακινηθούν σε καταυλισμό στο Ρίο και από την άλλη πλευρά οι κάτοικοι του Ρίου, οι οποίοι αρνούνται την εγκατάσταση των προσφύγων στην περιοχή τους. Πάντως, η πολιτεία κλιμακώνει τη στρατηγική της στο προσφυγικό, αφενώς θέλει να πτοήσει τα κυκλώματα και να αποθαρρύνει τους πρόσφυγες και αφετέρου προσπαθεί να καταστήσει πιεστικότερο το σχέδιο για εγκατάσταση των μεταναστών σε Ριγανόκαμπο και Δρέπανο.
Η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο, η δημοτικές αρχές πρέπει να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα. Οι κάτοικοι της Πάτρας επιζιτούν από τους κρατικούς φορείς να βρεθεί άμεσα μια μέση λύση...
Γιώτα Μωραΐτη
«Τραυματιμός με μαχαίρι 14χρονου Αφγανού από άντρα με στολή παραλλαγής εντός του λιμένα Πατρών...», «Αφγανοί επιτέθηκαν με πέτρες εναντίον περιπολικών της αστυνομίας...», «Δύο πρόσφυγες χτυπήθηκαν με σιδηρολοστό...». Αυτά είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες επεισόδια που δημιουργούνται μεταξύ Αφγανών και αστυνομικών αρχών καθώς και μεταξύ των προσφύγων ( οι διαμάχες μεταξύ Αφγανών και Σομαλών είναι συχνό φαινόμενο). Η Πάτρα αποτελεί διαμετακομιστικό σταθμό των λαθρομεταναστών. Καθημερινή είναι η εικόνα ομάδων αφγανών στο λίμανι, από όπου προσπαθούν να κρυφτούν στην καρότσα κάποιας νταλίκας, προκειμένου να μπορέσουν να φύγουν προς την Ιταλία και από εκεί στη Γαλλία ή στην Αγγλία. Τα ξένα τηλεοπτικά κανάλια, η γαλλική εφημερίδα Le Monde αφιερώνουν ρεπορτάζ για τους Αφγανούς και παρουσιάζουν την Πάτρα μέσα από τον καταυλισμό της. Προβάλλεται η άσχημη εικόνα της πόλης με τους 3000 περίπου μετανάστες και φυγάδες που ζούν στο μεγαλύτερο καταυλισμό μεταναστών της χώρας, δίπλα στο λιμάνι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Αφγανοί πρόσφυγες είναι το θέμα της συντήρησης, διαβίωσης και στέγασης. Πριν μερικά χρόνια, υπήρχε ένας μικρός καταυλισμός στον παλιό σταθμό τρένων, όπου βρίσκεται απένατι από το λιμάνι. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Αφγανούς αυτοσχέδιος καταυλισμός σε οικόπεδο στην περιοχή της Αγυιάς. Ζουν σε παραπήγματα φτιαγμένα από χαρτόνι και πλαστικό. Δεν έχουν ούτε νερό, ούτε τροφή, ούτε ηλεκτρικό και ούτε τα βασικά αγαθά. Στον καταυλισμό δεν τηρούνται οι στοιχειώδεις όροι υγειηνής, με αποτέλεσμα να εγκυμωνεί κίνδυνος μετάδοσης σοβαρών ασθενειών. Μάλιστα, δεν παέι καιρός που τοπικά δημοσιεύματα έγραφαν ότι εμφανίστηκαν κρούσματα φυματίωσης και ελονοσίας. Στον καταυλισμό των αφγανών όχι μόνο δεν τηρούνται οι όροι υγειηνής αλλά και ούτε οι κανόνες ασφάλειας. Και για του λόγου το αληθές, στις 21 Ιανουαρίου 2009 πυρκαγιά ξέσπασε στον καταυλισμό απειλώντας τόσο τις ζωές των μεταναστών όσο και τις γύρω περιουσίες των κατοίκων της περιοχής.
Από την πλευρά του το κράτος, έχει εγκαταστήσει κλιμάκιο των γιατρών χωρίς σύνορα, οι οποίοι παρέχουν ιατρική φροντίδα και ενημερώνουν τους μετανάστατες για τους κινδύνους που διατρέχουν. Μη Κυβερνητικές οργανώσεις, ο δήμος Πατρέων και η μητρόπολη Πατρών ενισχύουν καθημερινά τους πρόσφυγες με παροχή τροφίμων και διοργάνωση συσσιτίων. Η κατάσταση όμως χρήζει την άμεση παρέμβαση του κράτους για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος. Οι κάτοικοι της περιοχής είναι αγανακτησμένοι, δεν τους θέλουν στην περιόχη τους, φοβούνται για την υγεία των ίδιων και των παιδιών τους. Άλλοι πάλι φοβούνται να κυκλοφορήσουν αφού σχεδόν κάθε βράδυ ξεσπούν συμπλοκές μεταξύ Αφγανών, σε σημείο όπου βγαίνουν και μαχαίρια. Δεν είναι λίγοι οι Πατρινοί που θέλουν οι αφγανοί πρόσφυγες να φύγουν, να επιστρέψουν πίσω στη χώρα τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται εφικτό. Το θέμα της απέλασης δεν ισχυεί γιατί αφενώς η Τουρκία δεν τους δέχεται πίσω αθετώντας την συμφωνία που έχει υπογράψει και αφετέρου η κατάσταση της χώρας τους καθιστά ανέφικτη την απελασή τους.
Το κράτος, όπως φαίνεται προσπαθεί να προτείνει λύσεις, αρκετές απόψεις έχουν πέσει κατά καιρούς στο τραπέζι... Μια από τις πρώτες λύσεις που προκρήθηκαν από την υγεσία του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν η αύξηση του προσωπικού του λιμεναρχείου, η προμήθεια των Λιμενικών αρχών με ανιχνευτές και η ενίσχυση της περίφραξης του λιμανιού στα πλαίσια του ISPS. Πέρα από αυτά τα μέτρα αντιμετώπισης, προστέθηκαν οι συχνές περιπολίες της αστυνομίας καθώς και ο σταθμός υποδοχής των αφγανών προσφύγων στο Δρέπανο, στην περιοχή του Ρίου. Πάντως, η περίφραξη του λιμανιού με συρματόπλεγματα και η συνεχής περιπολία των αστυνομικών φαίνεται πως φέρει αποτελέσματα καθώς σύμφωνα με τους αστυνομικούς δεν μπορούν οι Αφγανοί πρόσφυγες να πλησιάσουν στο λιμάνι. Από την πλευρά όμως των μεταναστάτων φαίνεται πως δεν τους πτοεί η απομακρυνσή τους από το λιμάνι αφού πλέον βρίσκονται στο Νέο Δρόμο, προσπαθώντας να καταφέρουν από εκεί να μπουν κρυφά σε κάποια νταλίκα.
Η μετακίνηση και η εγκατάσταση των αφγανών στο Δρέπανο, προκαλέι της αντιδράσεις τόσο του Δημάρχου του Ρίου όσο και των κατοίκων της περιοχής. Την ίδια ώρα, και οι κάτοικοι στην περιοχή της Αγυιάς αντιδρούν, διαμαρτύρονται, επιθυμούν να τους διώξουν, να εγκατασταθούν σε καταυλισμό στο Ρίο. Η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο, είναι ένας φαύλος κύκλος, από την μια οι κάτοικοι της Αγυιάς που επιζιτούν οι Αφγανοί πρόσφυγες να μετακινηθούν σε καταυλισμό στο Ρίο και από την άλλη πλευρά οι κάτοικοι του Ρίου, οι οποίοι αρνούνται την εγκατάσταση των προσφύγων στην περιοχή τους. Πάντως, η πολιτεία κλιμακώνει τη στρατηγική της στο προσφυγικό, αφενώς θέλει να πτοήσει τα κυκλώματα και να αποθαρρύνει τους πρόσφυγες και αφετέρου προσπαθεί να καταστήσει πιεστικότερο το σχέδιο για εγκατάσταση των μεταναστών σε Ριγανόκαμπο και Δρέπανο.
Η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο, η δημοτικές αρχές πρέπει να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα. Οι κάτοικοι της Πάτρας επιζιτούν από τους κρατικούς φορείς να βρεθεί άμεσα μια μέση λύση...
Γιώτα Μωραΐτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου