Η επαγγελματική μου ζωή σε 20 χρόνια; Άραγε πως να είναι τα επαγγελματικά μου στις 6 Μαΐου 2029; Η ερώτηση αυτή φέρνει στην μνήμη μου τα παιδικά μου χρόνια, όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Τότε, θυμάμαι πως απαντούσα με ενθουσιασμό «Εγώ θα γίνω δημοσιογράφος». Τώρα, που πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από τότε, εξακουλουθώ να πιστεύω και να έχω στόχους. Ωστόσο, σήμερα παντού επικρατεί ένα αίσθημα απαισιοδοξίας, συνομιλικοί μου οι οποίοι πριν από μερικά χρόνια ονειρευόντουσαν ότι θα γίνουν επιτυχημένοι δημοσιογραφοί, τώρα βλέπουν το μέλλον αβέβαιο, έχουν πάψει πλέον να ονειρεύονται και να βάζουν υψηλούς στόχους. Μέσα λοιπόν σ' αυτή την απισιόδοξη ατμόσφαιρα, εγώ εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξη και να θέτω υψηλούς στόχους. Σε 20 χρόνια από τώρα, δηλαδή στα 40 μου θα ήθελα να είμαι μια καταξιωμένη δημοσιογράφος στο χώρο των ΜΜΕ. Συγκεκριμένα, στόχος μου είναι να καταξιωθώ στον ενημερωτικό-ειδησεογραφικό τομέα είτε της τηλεόρασης είτε του ραδιοφώνου.
Ναι λοιπόν, έτσι φαντάζομαι πως θα εξελιχθεί η καριέρα μου. Βέβαια, η καταξίωση συτή δεν θα έρθει από την μια στιγμή στην άλλη, ούτε θα μου χτυπήσουν μια μέρα την πόρτα λέγοντας μου «Κυρία Μωραΐτη γίνεστε αρχισυντάκτρια ή διευθύντρια ειδήσεων». Μία τέτοια θέση απαιτεί εκατοντάδες ρεπορτάζ, κούραση, ξενύχτια, ελάχιστη προσωπική ζωή και πάνω από όλα θέληση και πίστη σ' αυτό που κάνεις. Η επαγγελματική μου ζωή λοιπόν, θα ήθελα να ξεκινήσει με αργά και σταθερά βήματα. Αρχικά θα ξεκινήσω με το ελέυθερο ρεπορτάζ, το οποίο ομολογώ πως το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Ωστόσο, σε ποιο είδος ρεπορτάζ θα καταλήξω, αν αυτό θα είναι πολιτικό, οικονομικό, διεθνές, πολεμικό, αστυνομικό, ελευθερο, ακόμα δεν είμαι σε θέση να απαντήσω με βεβαιότητα. Μέχρι στιγμής το ελέυθερο έιναι ένα είδος ρεπορτάζ από το οποίο όλοι μας ξεκινάμε και το οποίο με ενδιαφέρει και ίσως να παραμείνω σ' αυτό το είδος. Αν και εδώ, θα ήθελα να πώ πως και το αστυνομικό ρεπορτάζ με εξυτάρει και γιατί όχι να μην ασχοληθώ αργότερα μόνο μ’ αυτό το αστυνομικό.
Επομένως, το 2029 φαντάζομαι πως η ημέρα μου θα ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί και θα τελειώνει αργά το βράδυ. Από νωρίς το πρωί θα ξυπνάω με το άγχος να τα προλάβω όλα, με την επικαιρότητα να τρέχει και όλοι μας να παρακολουθούμε τις εξελίξεις προσπαθώντας να βρεθούμε εμείς πρώτοι κοντά στα οποιαδήποτε γεγονότα θα διαδραματίζονται την περίοδο εκείνη, να ειμάστε εμέις πρώτοι που θα βγάλουμε την είδηση. Ξέρω, πως οι ημέρες μου θα είναι γεμάτες άγχος και κούραση αλλά θα είναι γεμάτες ζωή. Η δημοσιογραφία είναι η ζωή μου και ήταν είναι και θα έιναι αυτό που από μικρή ονειρευόμουν και έλεγα «Εγώ θα γίνω δημοσιογράφος».
Ξέρω πως ο στόχος που έχω θέσει είναι πολύ δύσκολος να πραγματοποιηθεί αλλά όχι και ακατόρθωτος. Είμαι από τους ανθρώπους, οι οποίοι όταν βάζουν στόχους, όταν έχουν θέληση και πιστεύουν σ’ αυτούς τότε τα καταφέρνουν. Ωστόσο, αν στην ηλικία των 40 εγώ θα είμαι καταξιωμένη και θα έχω πετύχει τους στόχους μου, αυτό θα το μάθουμε σε 20 χρόνια από τώρα...
Ναι λοιπόν, έτσι φαντάζομαι πως θα εξελιχθεί η καριέρα μου. Βέβαια, η καταξίωση συτή δεν θα έρθει από την μια στιγμή στην άλλη, ούτε θα μου χτυπήσουν μια μέρα την πόρτα λέγοντας μου «Κυρία Μωραΐτη γίνεστε αρχισυντάκτρια ή διευθύντρια ειδήσεων». Μία τέτοια θέση απαιτεί εκατοντάδες ρεπορτάζ, κούραση, ξενύχτια, ελάχιστη προσωπική ζωή και πάνω από όλα θέληση και πίστη σ' αυτό που κάνεις. Η επαγγελματική μου ζωή λοιπόν, θα ήθελα να ξεκινήσει με αργά και σταθερά βήματα. Αρχικά θα ξεκινήσω με το ελέυθερο ρεπορτάζ, το οποίο ομολογώ πως το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Ωστόσο, σε ποιο είδος ρεπορτάζ θα καταλήξω, αν αυτό θα είναι πολιτικό, οικονομικό, διεθνές, πολεμικό, αστυνομικό, ελευθερο, ακόμα δεν είμαι σε θέση να απαντήσω με βεβαιότητα. Μέχρι στιγμής το ελέυθερο έιναι ένα είδος ρεπορτάζ από το οποίο όλοι μας ξεκινάμε και το οποίο με ενδιαφέρει και ίσως να παραμείνω σ' αυτό το είδος. Αν και εδώ, θα ήθελα να πώ πως και το αστυνομικό ρεπορτάζ με εξυτάρει και γιατί όχι να μην ασχοληθώ αργότερα μόνο μ’ αυτό το αστυνομικό.
Επομένως, το 2029 φαντάζομαι πως η ημέρα μου θα ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί και θα τελειώνει αργά το βράδυ. Από νωρίς το πρωί θα ξυπνάω με το άγχος να τα προλάβω όλα, με την επικαιρότητα να τρέχει και όλοι μας να παρακολουθούμε τις εξελίξεις προσπαθώντας να βρεθούμε εμείς πρώτοι κοντά στα οποιαδήποτε γεγονότα θα διαδραματίζονται την περίοδο εκείνη, να ειμάστε εμέις πρώτοι που θα βγάλουμε την είδηση. Ξέρω, πως οι ημέρες μου θα είναι γεμάτες άγχος και κούραση αλλά θα είναι γεμάτες ζωή. Η δημοσιογραφία είναι η ζωή μου και ήταν είναι και θα έιναι αυτό που από μικρή ονειρευόμουν και έλεγα «Εγώ θα γίνω δημοσιογράφος».
Ξέρω πως ο στόχος που έχω θέσει είναι πολύ δύσκολος να πραγματοποιηθεί αλλά όχι και ακατόρθωτος. Είμαι από τους ανθρώπους, οι οποίοι όταν βάζουν στόχους, όταν έχουν θέληση και πιστεύουν σ’ αυτούς τότε τα καταφέρνουν. Ωστόσο, αν στην ηλικία των 40 εγώ θα είμαι καταξιωμένη και θα έχω πετύχει τους στόχους μου, αυτό θα το μάθουμε σε 20 χρόνια από τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου