Αποχή και παραλία...

Οι προεκλογικοί αγώνες των κομμάτων, οι δημοσκοπήσεις και όλες οι συζητήσεις περί ευροεκλογών τελείωσαν την περασμένη Κυριακή στις 7 Ιουνίου. Τα εκλογικά αποτελέσματα βγήκαν, το Κυβερνών κόμμα έχασε με ελάχιστη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και τωρα η επόμενη μέρα των ευροεκλογών... Θα αλλάξει άραγε κάτι προς το καλύτερο στο πολιτικό πεδίο;
Να τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή. Τα αποτέλεσματα των ευροεκλογών έδειξαν καθάρη νίκη του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, μικρή άνοδο των μικρών κομμάτων και βέβαια μια αδιαφησβήτητη αποχή των Ελλήνων από τις κάλπες. Η αποχή αυτή έφτασε στο 50%, δηλαδή οι μισοί έλληνες απαξίωσαν τις ευροεκλογές. Και προκύπτει το εξής ερώτημα: Η αποχή του 50% ήταν συνειδητή ή λόγω του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος; Από τη μια πλεύρα, το γεγονός ότι το 50% δεν προσήλθε στις κάλπες για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα φαίνεται ανησυχητικό και φανερώνει την απογοήτευση το κόσμου. Οι πολίτες έχουν πλέον καταλάβει και νιώσει την κοροϊδία των κομμάτων. Βαρέθηκαν να βλέπουν το ένα σκάνδαλο να προκύπτει μετά το άλλο, κουράστηκαν να ακούνε τους υπουργούς να λένε « Εγώ αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη». Όλα αυτά έχουν ξεσηκώσει τους πολίτες, όλοι μας αναρωτιόμαστε μέχρι που θα φτάσει αυτή η κατάσταση. Μέσα σε όλο αυτό το δυσάρεστο κλίμα, η μόνη απάντηση που μπόρεσε ο κόσμος να δώσει στους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων ήταν η αδιαφορία, η απάξίωση, η αποχή από τις ευροεκλογές. Υπάρχει όμως, και η άλλη πλευρά του νομίσματος, η αποχή του 50% δεν θεωρείται ότι πράκτηκε συνειδητά, ότι ήταν η απάντηση των πολιτών προς τα πολιτικά κόμματα και στους πολιτικούς τους αρχηγούς. Ένας σημαντικός αριθμός από τους έλληνες που δεν προσήλθαν στις κάλπες, προσέφυγε στις κοντινές παραλίες και άλλοι εκμεταλλεύτηκαν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, δραπετεύοντας στα κοντινά νησιά για μίνι διακοπές. Μη ξεχνάμε όμως, πως όλα αυτά συνδιάζονται και με το γεγονός ότι η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος για τις ευροεκλογές δεν ήταν υποχρεωτική.
Η ΝΔ, η Δεξιά μπορεί να έχασε με μικρή διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, όμως σημαντική και ενδιαφέρουσα υπήρξε η μικρή άνοδος των μικρότερων κομμάτων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε η ελάχιστη άνοδος του ΛΑ.Ο.Σ, ενώ το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς παρέμειναν στάσιμα. Που να οφείλεται άραγε αυτή η μικρή άνοδος του κόμματος του Καρατζαφέρη; Μήπως στις ξεκάθαρες θέσεις που υποστηρίζει σε εν αντιθέση με τα κόμματα της Αριστεράς; Μία από τις θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ είναι το θέμα των λαθρομεταναστών. Σε μια χώρα όπου ανθίζει η ξενοφοβία, τέτοιου τύπου κόμματα κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στην πολιτική κατάταξη. Και να τώρα, που η ΝΔ στρέφεται και αυτή προς το θέμα των λαθρομεταναστών προσπαθώντας να λάβει αποτελεσματικά μέτρα.
Τέλος, όποια μέτρα και αν παρει η Κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα της χώρας πάσχει. Η Παιδεία, η Υγεία, το Ασφαλιστικό είναι ανεπαρκή. Ίσως με το μήνυμα των αποτελεσμάτων των ευροεκλογών να αλλάξει κάπως το πολιτικό σύστημα αλλά και πάλι δεν θα γίνουν ουσιαστικές αλλάγές. Για το αν τώρα, η νίκη του ΠΑΣΟΚ προϊδεάζει και την νίκη του στις βουλευτικές εκλογές, αυτό είναι ακόμα άγνωστο. Το σίγουρο είναι πως όλοι αυτοί με τα σκανδαλά τους, το μήνυμα το εισέπραξαν. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε τι θα γίνει στις βουλέυτικές εκλογές...

Ελευθερία του λόγου με όρια - χωρίς όρια

Πρόσφατα το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο έκοψε την μετάδοση της εκπομπής «Η στιγμή της αλήθειας» στον ANT1. Η απόφαση αυτή προκάλεσε τις αντιδράσεις των στελεχών του σταθμού λόγω του ότι σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα που προβάλλεται η συγκεκριμένη εκπομπη δεν έχει παρθεί ανάλογη απόφαση. Αυτό το γεγονός στάθηκε αφορμή για να ξεκινήσουν συζητήσεις σχετικά με τα όρια της ελευθερίας του λόγου και το αν πρέπει να υπάρχουν όρια. Όρια στην ελευθερία του λόγου; Μια τέτοιου είδους ερώτηση φαίνεται μάλλον οξύμωρη αφού όρια και ελευθερία είναι δυο αντίθετες λέξεις. Δεν γίνεται να μιλάμε για ελυθερία του λόγου και παράλληλα να μιλάμε και για όρια, περιορισμούς. Ωστόσο, ελευθερία του λόγου υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, πάντα όμως συνοδεύεται και από κάποιους περιορισμούς. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα Μέσα έχουν υποστεί κυρώσεις από το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο για παραβίαση των ορίων της ελευθερίας λόγου. Και εδώ προκύπτει το ερώτημα, τα Μέσα έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους;
Από τα Μέσα Ενημέρωσης, ο Τύπος έχει ελευθερία λόγου, μιλάμε για την ελευθερία του Τύπου. Σχεδόν πάντα, ονόματα, πρόσωπα στον Τύπο δημοσιεύονται στην τηλεόραση όμως όχι. Μπόρει στον Τύπο να γράφεται και να δημοσιεύεται ελέυθερα ο,τιδήποτε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εκεί περιορισμοί. Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Συντάγματος, ποινικές κυρώσεις ασκούνται όταν θίγονται θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν δημοσιεύονται πληροφορίες για τις ένοπλες δυνάμεις και άσεμνα δημοσιεύματα. Πέρα από αυτά, στο Τύπο σε σχέση με την τηλεόραση υπάρχει ελεύθερία του λόγου. Στην τηλεόραση, η κατάσταση διαφέρει. Τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν όρια στο τι θα μεταδώσουν και στο πως θα τα μεταδώσουν. Τώρα, θα μου πείτε γιατί ο Τύπος είναι περισσότερο ελέυθερος στα όσα δημοσιεύει και η τηλεόραση όχι; Μια απάντηση είναι ότι τα τηλεοπτικά κανάλια είναι περισσότερο προσβάσιμα, το προϊόν τους προσφέρεται δωρεάν. Επομένως, όταν μιλάμε για όρια στην ελευθερία του λόγου εννοούμε περισσότερο τα τηλεοπτικά κανάλια.
Τα όρια όμως, στην ελευθερία του λόγου δεν θα πρέπει να σχετίζονται μόνο με το αν θα υπάρξουν κυρώσεις από το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Ο δημοσιογράφος θα πρέπει ο ίδιος να θέτει όρια στα όσα λέει και γράφει και στον τρόπο που τα μεταδίδει. Ανάλογα με τις αξίες, τις αρχές και τα πιστεύω του, θα πρέπει και ανάλογα να πράττει. Ο ίδιος ο δημοσιογράφος θα πρέπει να βάζει όρια στα όσα δημοσιεύει. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στο χώρο των Μέσων υπάρχουν συμφέροντα πολιτικά και οικονομικά. Τις περισσότερες φορές οι πληροφορίες είναι κατευθυνόμενες και υποκινούνται. Δεν είναι λίγες οι φορές που ορισμένες ειδήσεις αν δεν συμφέρουν το Μέσο τότε δεν μεταδίδονται. Αυτό όμως δεν είναι ελευθερία του λόγου. Δεν μπορούν να βγαίνουν οι άνθρωποι των Μέσων και να μιλάνε για ελευθερία της έκφρασης, ενώ την ίδια ώρα τα όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητα τα προβάλλουν ανάλογα με τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετούν. Επομένως, όρια στην ελευθερία του λόγου δεν θα πρέπει να υπάρχουν. Τα μόνα όρια που θα πρέπει να τίθονται είναι όσα βρίσκονται στο άρθρο 14 του Συντάγματος. Από εκέι και πέρα, ο ίδιος ο δημοσιογράφος ανάλογα με τις αρχές του, τα πιστεύω του και τις αξίες του θα πρέπει να θέτει ο ίδιος όρια στα όσα δημοσιεύει.